Uciążliwa choroba skóry oraz stawów
Niekorzystnie wyglądające czerwone zmiany pokryte łuszczącą się skórą są objawami łuszczycy, może ona atakować również stawy.
Łuszczyca
Łuszczyca jest przewlekłą chorobą skóry przebiegającą z okresami remisji i zaostrzeniem zmian skórnych. Jest ona autoimmunologiczną chorobą genetyczną, co oznacza, że większe prawdopodobieństwo zachorowania jest u osób, u których w rodzinie występuje ta choroba. Nie wszyscy nosiciele genu chorują, ponieważ gen musi być aktywowany przez pewne czynniki. Choć nie są one do końca poznane, podejrzewa się, że są nimi: częste infekcje dróg oddechowych, długotrwałe stany zapalne organizmu, a także leki np. beta-blokery, leki przeciwdepresyjne czy dostępne bez recepty leki przeciwzapalne.
Objawy
Pierwotny wykwit to zazwyczaj wyraźnie odgraniczone, łuszczące się czerwonobrunatne grudki często występujące po przebytej infekcji. Najczęściej są małe, ich średnica nie przekracza 1–2 cm. Wykwit w pełni rozwinięty jest większy, zmiany osiągają kilka cm średnicy i są pokryte przylegającymi srebrnymi łuskami – blaszkami łuszczycowymi. Najczęściej są umiejscowione w okolicy kolan, łokci i na owłosionej skórze głowy, ale mogą pojawić się wszędzie. Istnieje wiele odmian łuszczycy zależnych głównie od lokalizacji zmian. W łuszczycy stawowej, która jest szczególną postacią choroby, zmiany obejmują również stawy i mogą prowadzić nawet do inwalidztwa.
Diagnostyka i leczenie
Lekarz ustala diagnozę zazwyczaj na podstawie charakterystycznych wykwitów skórnych z blaszkami łuszczycowymi. W razie wątpliwości można pobrać próbkę zmiany do badania histopatologicznego. Pacjenci mają różne możliwości leczenia, które związane są z ciężkością przebiegu choroby i zajętą zmianami powierzchnią ciała. W łuszczycy ograniczonej do mniej niż 10% powierzchni ciała stosuje się tylko leczenie miejscowe polegające na usunięciu łusek, a następnie zaaplikowaniu preparatów kreatolitycznych, glikokortykosteroidów miejscowych lub analogów witaminy D3. Cięższy przebieg choroby wymaga również leczenia ogólnego, w którym można również zastosować kilka wariantów. W zależności od typu łuszczycy i reakcji pacjenta na leczenie można używać cyklosporyny (lek immunosupresyjny), retinoidów, metotreksatu (lek cytostatyczny) lub fototerapii.
Podsumowanie
Łuszczyca jest genetyczną chorobą skóry o nie do końca poznanej etiologii, charakteryzującą się zmianami skórnymi pokrytymi blaszkami łuszczycowymi. Jest diagnozowana na podstawie wyglądu wykwitów skórnych, a leczenie zależy od powierzchni skóry zajętej zmianami oraz od ciężkości przebiegu choroby.
Bibliografia
Maciejewska. Łuszczyca, Medycyna Praktyczna dla Pacjentów 7.06.2017, online: https://www.mp.pl/pacjent/dermatologia/choroby/chorobyskory/74363,luszczyca [dostęp 25.05.2019]
S.Jabłońska, S.Majewski, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, wyd.1, PZWL, Warszawa 2005, str 205-224
W tej samej kategorii
Posty powiązane tagami