Dobra i zdrowa
Cukinia (Cucurbita pepo var. giromontina) jest odmianą botaniczną dyni zwyczajnej (Cucurbita pepo L.), zaliczanej do rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae). Ze względu na walory smakowe i dietetyczne jest popularną rośliną uprawną. Cukinia znajduje szerokie zastosowanie w sztuce kulinarnej. Jest jednak nie tylko smaczna, ale też zdrowa.
Smakowity dodatek do potraw
Cukinia jest rośliną jednoroczną, o krzaczastym lub płożącym pokroju. Owoce cukinii mają wydłużony, maczugowaty lub cylindryczny kształt. Osiągają długość 8-65 cm. Ich zbioru dokonuje się, gdy mają długość 16-22 cm, jeszcze przed osiągnięciem dojrzałości fizjologicznej. Cukinia, w zależności od odmiany, może mieć różne zabarwienie. Najpopularniejsze są odmiany ciemnozielone. Owoce cukinii nadają się do smażenia, duszenia, gotowania, faszerowania, kandyzowania, kiszenia, marynowania. W kulinariach można wykorzystywać również kwiaty cukinii.
Wartość odżywcza
Cukinia jest warzywem niskokalorycznym (15 kcal/100 g) i lekkostrawnym. Jest dobrym źródłem błonnika. Odznacza się dużą zawartością witamin A, C i z grupy B (B1, B2, B3, B6) oraz minerałów: potasu, wapnia, magnezu, fosforu, żelaza, sodu. Cukinia nie kumuluje metali ciężkich i azotanów, dlatego uznawana jest za warzywo ekologiczne. Do jej najważniejszych substancji czynnych należą karotenoidy (zeaksantyna, luteina i β-karoten). W cukinii znajdują się również związki o działaniu przeciwnowotworowym i przeciwutleniającym: polifenole, flawonoidy, fitosterole. W jej pestkach występują kukurbitacyny – substancje o działaniu przeciwpasożytniczym.
Cukinia w profilaktyce zdrowotnej
Cukinia ma właściwości zasadotwórcze. Przydaje się w przypadku zakwaszenia organizmu i nadkwaśności żołądka. Ze względu na małą zawartość kalorii, dużą zawartość błonnika i niski indeks glikemiczny jest polecana w diecie odchudzającej i cukrzycowej. Pomaga poprawić rytm wypróżnień i ogranicza zaparcia.
Owoce cukinii wykazują działanie moczopędne. Mogą być pomocne przy chorobach układu krążenia i układu moczowego oraz w kuracjach detoksykujących. Wspomagają usuwanie toksyn i redukują obrzęki. Zawierają dużo potasu, dzięki czemu ułatwiają utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi.
Znajdujące się w cukinii karotenoidy korzystnie wpływają na wzrok, stan skóry i błon śluzowych. Wspomagają walkę z wolnymi rodnikami i opóźniają procesy starzenia.
Cukinia, ze względu na właściwości przeciwutleniające, może wesprzeć profilaktykę antynowotworową (zwłaszcza przeciw nowotworom przewodu pokarmowego i płuc). Jej spożywanie przez nałogowych palaczy zmniejsza ryzyko nowotworów płuc. Według Kurzeja i wsp. (2011) właściwości antyoksydacyjne soku z cukinii są najwyższe spośród soków z roślin dyniowatych takich jak: melon, patison, cukinia, kabaczek i dynia figolistna.
Pestki cukinii znajdują zastosowanie w kuracjach odrobaczających przeciw pasożytom przewodu pokarmowego (tasiemcom, glistom, owsikom, tęgoryjcom). Znajdujące się w nich kukurbitacyny porażają układ nerwowy pasożytów i przyspieszają usuwanie ich z organizmu. Pestki cukinii są również dobrym źródłem cynku dla mężczyzn – zapobiegającemu przerostowi prostaty i poprawiającemu jakość nasienia.
Przeciwwskazania
Nie zaleca się spożywania cukinii osobom cierpiącym z powodu wrzodów żołądka, chorób zapalnych żołądka i jelit, niewydolności nerek.
