On:
list W: Cukrzyca person Dodane przez:

Imbir - potencjał zdrowotny i kulinarny

Kłącze imbiru jest znane i stosowane na całym świecie jako dodatek do wielu potraw oraz środek na różne dolegliwości.

Zdrowotny oraz leczniczy potencjał imbiru

Imbir lekarski (łac. Zingiber officinale Roscoe) jest rośliną z rodziny imbirowatych, której kwiaty mają kolor zielonożółty z dodatkiem fioletu. Jego podziemne rozgałęzione kłącze, tworzące bulwy, z których wyrastają łodygi pokryte liśćmi, ma zastosowanie lecznicze i kulinarne. Roślina rozmnaża się przez podział kłączy.

Obecnie imbir praktycznie nie występuje już w stanie dzikim. Uprawia się go natomiast na szeroką skalę w krajach o klimacie tropikalnym, jak: Indie (największy producent), południowe Chiny, Nepal, Tajwan, Bangladesz, Indonezja, Filipiny, Australia, kraje afrykańskie (m.in. Nigeria), Meksyk czy Brazylia; również na Florydzie. Imbir dostępny jest w postaci świeżej lub suszonej (w całości lub zmielony).

Kłącze imbiru zawiera:

1) białko (8,43%) z następującymi aminokwasami: argininą, kwasem asparaginowym, cysteiną, glicyną, izoleucyną, leucyną, seryną, treoniną i waliną;
2) lipidy (5,35%), do których należą:
• kwasy tłuszczowe, w tym nasycone kwasy tłuszczowe – palmitynowy, kaprylowy, kaprynowy, laurynowy, mirystynowy, pentadekanowy, heptadekanowy (margarynowy), stearynowy i arachidowy; nienasycone kwasy tłuszczowe – oleinowy, linolowy, linolenowy;
• lecytyna;
• kwas fosfatydowy;
• glikolipidy;
3) węglowodany – ponad 50% to skrobia;
4) błonnik pokarmowy – 3,14%;
5) witaminy;
6) składniki mineralne (w mg na 100 g produktu): potas – 410,91, magnez – 45,02, fosfor – 32,56, wapń – 15,76, sód – 12,37, mangan – 0,7, miedź – 0,58, żelazo – 0,54, cynk – 0,33;
7)fitoskładniki:
• lotne (olejki eteryczne) stanowiące 0,6–3,5% składu kłącza – monoterpeny i seskwiterpeny: α-zingiberen, zingiberol, α-farnezen, β-bisabolen, β-felandren, kamfen, cyneol, linalol, limonen, geraniol, terpineol, ar-kurkumen;
• nielotne (aldehydy): zingeron, paradole, gingerole, szogaole – powstają w wyniku odwodnienia gingeroli;
8) kwasy organiczne: szczawiowy, jabłkowy, bursztynowy.

Za charakterystyczny imbirowy aromat odpowiada alkohol seskwiterpenowy zingiberol.

W kuchni i lecznictwie

W Azji od niepamiętnych czasów używany był jako przyprawa i do dziś jest podstawowym dodatkiem do wszystkich tradycyjnych potraw. Jego bulwa dodawana jest do mięs, owoców morza, deserów, ciast, ciasteczek, zup, sałatek warzywnych i owocowych, dżemów, musów czy jogurtów. Jest dodatkiem także do azjatyckich piw; sporządza się z niego wspierające zdrowie napary i napoje alkoholowe (nalewki).

Cudowne właściwości

Imbir ma liczne właściwości prozdrowotne, dlatego w medycynie ma duże zastosowanie:
1) przeciwcukrzycowo – zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę, zmniejsza wchłanianie glukozy z jelit i hamuje wydzielanie enzymów trawiennych, głównie amylazy trzustkowej;
2) hipolipemizująco – obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi; antyagregacyjne – ogranicza sklejanie i gromadzenie się trombocytów w większe skupiska tworzące skrzepy utrudniające swobodny przepływ krwi, co decyduje o przeciwzakrzepowym działaniu; hipotensyjnie – obniża nadciśnienie tętnicze i normuje rytm serca.
Dodatek imbiru do potraw jest szczególnie zalecany osobom, których dieta obfituje w potrawy tłuste; zastosowanie w profilaktyce i leczeniu miażdżycy;
3) antyoksydacyjne – wyłapuje wolne rodniki tlenowe, których nadmiar poważnie uszkadza tkanki i organy, na skutek rozwoju stanów zapalnych, mogących prowadzić do rozwinięcia się różnych chorób, z nowotworami włącznie;
4) przeciwbakteryjne – hamuje rozwój bakterii, wirusów, grzybów, a nawet pasożytów dzięki właściwościom olejków eterycznych uzyskiwanym z kłącza;
5) przeciwwymiotne – zmniejsza nudności i wymioty w chorobie lokomocyjnej, ciąży czy w czasie chemioterapii;
6) przeciwbólowe – zmniejsza bóle w stanach zapalnych kości i stawów, głównie po zastosowaniu ekstraktu;
7) przeciwgorączkowe i przeciwzapalne – hamuje syntezę prostaglandyn (hormonów odpowiedzialnych za objawy stanu zapalnego), cytokin (cząsteczek uczestniczących w odpowiedzi immunologicznej i zapalnej) i genów biorących udział w reakcji zapalnej.

Obecnie kłącze imbiru jest znane i stosowane na całym świecie. Jest egzotycznym dodatkiem do wielu potraw oraz panaceum na różne dolegliwości. Jego walory znane były już w starożytności – warto więc wykorzystać je i dziś, zwłaszcza że jest naprawdę łatwo dostępny.


Bibliografia

Grys A., Łowicki Z., Parus A., Właściwości lecznicze imbiru (Zingiber officinale Roscoe), Postępy Fitoterapii2010, nr 1, s. 42–45,

online: http://www.czytelniamedyczna.pl/3538,wlasciwosci-lecznicze-imbiru-zingiber-officinale-roscoe.html [dostęp 22.04.2018]

Kulczyński B., Gramza-Michałowska A., Znaczenie żywieniowe imbiru, Bromatologia i Chemia Toksykologiczna 2016, nr 1, s. 57–63,

online: http://www.ptfarm.pl/pub/File/Bromatologia/2016/Nr%201/Bromatologia%201_2016%20s%20057-063.pdf [dostęp 22.04.2018]


Niedziela Poniedziałek Wtorek Środa Czwartek Piątek Sobota January February March April May June July August September October November December

New Account Register

Already have an account?
Log in instead Lub Reset password