Wzmacniająca i prozdrowotna roślina pastewna
Lucerna siewna (Medicago sativa L.), inaczej alfalfa, jest rośliną z rodziny bobowatych. Osiąga wysokość 30–90 cm, ma motylkowate kwiaty o fioletowym kolorze. Pochodzi z Afryki Północnej, a do Europy została przywieziona z Iranu. Obecnie występuje dziko, ale jest też uprawiana w: całej Europie, w krajach Azji (m.in. w Chinach), Afryce (Algierii, Maroko, Tunezji, Libii, Egipcie), Australii i obu Amerykach, na cele pastewne – stanowi podstawowy składnik pasz dla zwierząt. Ma również zastosowanie kulinarne: liście spożywa się na surowo lub podgotowane, a nasiona w postaci kiełków są smacznym dodatkiem do sałatek. Ma niezwykłe właściwości lecznicze.
Mnogość składników odżywczych
Lucerna obfituje w witaminy: B, C, D, E i K oraz pierwiastki bioaktywne: żelazo, wapń, magnez, fosfor, potas, mangan i krzem. Zawiera ponadto:
1) betakaroten (prowitaminę A) – naturalny żółty barwnik roślinny, silny przeciwutleniacz;
2) saponiny triterpenowe – głównie glikozydy kwasu: medikagenowego, zanowego oraz sojasapogenolu E i bajogeniny;
3) chlorofil – zielony barwnik roślinny zwiększający produkcję endorfin w organizmie, co wpływa na poprawę zdrowia i dobrego samopoczucia, stymulujący produkcję czerwonych krwinek oraz przyspieszający detoksykację ustroju;
4) związki flawonoidowe – glikozydy: apigeniny, luteoliny, trycyny, metylotrycetyny i chryzoeriolu;
5) kwasy: glukuronowy, ferulowy, p-kumarowy i synapowy;
6) izoflawony: genisteinę i daidzeinę.
Działanie prozdrowotne
Rośliny tej używa się od wielu lat w medycynie ludowej. Jej skład chemiczny odpowiada za niezwykłe właściwości:
1) działa silnie przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo – saponiny triterpenowe skutecznie hamują rozwój mikroorganizmów chorobotwórczych, m.in. ludzkiego dermatofita Trichophyton mentagrophytes oraz grzyba pleśniowego Scopulariopsis brevicaulis;
2) obniża poziom złego cholesterolu we krwi oraz ogranicza jego wchłanianie w jelicie cienkim, zwiększa też wydzielanie steroidów i kwasów żółciowych – wszystko to znacznie obniża ryzyko wystąpienia miażdżycy naczyń krwionośnych oraz wspomaga jej leczenie (odpowiadają za to saponiny triterpenowe);
3) ma silne właściwości przeciwutleniające – flawonoidy oraz betakaroten wychwytują nadmiar wolnych rodników tlenowych krążących w organizmie, co spowalnia procesy starzenia i degradacji komórek, a tym samym zapobiega rozwojowi groźnych stanów zapalnych, mogących skutkować nawet chorobą nowotworową;
4) łagodzi nieprzyjemne objawy okresu przekwitania – dzięki zawartości izoflawonów o działaniu estrogennym;
5) łagodzi dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego: zaparcia, wzdęcia, brak apetytu, a nawet leczy wrzody żołądka i dwunastnicy;
6) wzmacnia system immunologiczny;
7) zwiększa wydolność fizyczną i siły witalne organizmu oraz poprawia samopoczucie;
8) polepsza jakość snu;
9) przyczynia się do redukcji bólów reumatycznych;
10) pobudza laktację;
11) wspomaga leczenie zapalenia pęcherza moczowego i prostaty;
12) zwiększa ilość hemoglobiny we krwi oraz nasila produkcję czerwonych krwinek – wpływa to na lepsze dotlenienie wszystkich komórek ustroju oraz przyspiesza oczyszczanie krwi – za te właściwości odpowiada obecność chlorofilu;
13) chlorofil wspomaga również usuwanie wszelkiego rodzaju toksyn i szkodliwych produktów przemiany materii.
Zalecenia stosowania preparatów z lucerną
Włączenie alfalfy do codziennej diety przynosi korzyści zdrowotne. Długotrwała kuracja jej preparatami może jednak spowodować kumulację w organizmie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach z uwagi na dużą zawartość tych witamin w częściach nadziemnych rośliny. Z tego względu należy regularnie co 2–3 miesiące odstawiać lucernę na około tydzień. Ponadto osoby zażywające leki przeciwzakrzepowe powinny skonsultować z lekarzem stosowanie preparatów alfalfy – wysoka zawartość witaminy K zwiększającej krzepliwość krwi może osłabiać działanie tych leków.
