Stokrotki - pielęgnacyjna moc kwiatów
Swoimi biało różowymi kwiatami zdobią trawniki, a wyciągi z nich stanowią doskonałe wsparcie dla szczególnie wrażliwej skóry.
Roślina powszechnie występująca, a jednak niezwykła
Stokrotka pospolita (Bellis perennis) jest byliną należącą do rodziny astrowatych, rosnącą w strefie klimatu umiarkowanego. W Polsce jest gatunkiem często spotykanym, rośnie głównie na łąkach, pastwiskach i terenach przydrożnych. Kwiaty stokrotki są cennym surowcem kosmetycznym i leczniczym.
Ozdobna i jadalna
Stokrotka osiąga wysokość od 5 do 15 cm. Ma delikatnie owłosioną łodygę, karbowane liście i jeden koszyczek kwiatowy. Zewnętrzne kwiaty są języczkowate, białe lub różowe, a wewnętrzne – rurkowate i żółte.
Stokrotki kwitną od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Powszechnie uprawiane są jako rośliny ozdobne, ale nie każdy wie, że należą również do kwiatów jadalnych, które mogą stanowić efektowny i zdrowy dodatek do zup, sałatek czy napojów. Napary i odwary ze stokrotek nadają się zarówno do stosowania zewnętrznego, jak i wewnętrznego.
Dobroczynne substancje
Wśród związków czynnych stokrotki można znaleźć saponiny triterpenowe, kwasy fenolowe (m.in. kwas salicylowy, p-hydroksybenzoesowy, wanilinowy, kawowy, synapowy), olejek eteryczny (bogaty w poliacetyleny, ß-mircen i octan geranylu), garbniki, flawony, antocyjany, związki mineralne, substancje śluzowe oraz polisacharydy.
Remedium na problemy ze skórą
Pielęgnacyjne właściwości stokrotki związane są przede wszystkim z obecnością saponin, polifenoli i polisacharydów. Wyciąg z kwiatów jest szeroko stosowany w kosmetyce i dermatologii. Wykazuje działanie łagodzące, przeciwzapalne, oczyszczające, przeciwwysiękowe, przeciwobrzękowe, regenerujące, ujędrniające, ściągające, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne. Wspomaga również gojenie się ran i uszczelnia naczynia krwionośne.
Polifenole zawarte w stokrotce mają zdolność do hamowania aktywności tyrozynazy biorącej udział w syntezie melaniny. Dzięki temu preparaty uzyskane z kwiatów tej rośliny umożliwiają rozjaśnianie przebarwień skóry (np. plam starczych, piegów).
Napary i odwary ze stokrotki polecane są również do pielęgnacji skóry łojotokowej, trądzikowej, wrażliwej i naczynkowej. Warto wykorzystać je do przygotowania okładów lub kąpieli leczniczych w przypadku stanów zapalnych i podrażnień skóry, egzemy, stłuczeń, urazów, obrzęków, siniaków, ran, owrzodzeń czy krwiaków. Ze względu na szczególne właściwości stokrotka jest częstym składnikiem maseczek, kremów i balsamów przeznaczonych do pielęgnacji skóry wrażliwej i problemowej.
Do stosowania wewnętrznego
Stokrotkę można stosować również wewnętrznie. Przygotowane z niej przetwory wspomagają detoksykację skóry i całego organizmu, działają moczopędnie, żółciopędnie, mukolitycznie i wykrztuśnie, ochronnie na wątrobę, a także przeciwgorączkowo. Warto po nie sięgnąć w przypadku stanów zapalnych przewodu pokarmowego i oddechowego, kamicy nerkowej, dny moczanowej oraz zwykłych przeziębień.
Bibliografia
Nazaruk J., Mała roślina o dużych możliwościach, Panacea 2008, nr 1 (22), s. 12–13.
Kawecka A., Grzeszczuk M., Jadczak D., Bogini Wiosny, Panacea 2012, nr 2 (39), s. 22–23.
Zasada M., Substancje biologicznie czynne stosowane w rozjaśnianiu hiperpigmentacji skóry, Kosmetologia Estetyczna 2016, t. 5, nr 5, s. 460–470.
Siły natury kontra fibromialgia, czyli jak stokrotka, winogrona, ananas i oliwki wykorzystywane są by zmniejszyć napięcie mięśni, Medycyna Rodzinna 2006, nr 1, s. 19–20.
Olesińska K., Sugier D., Luchowska K., Znaczenie gospodarcze roślin leczniczych, w: Rośliny w medycynie, farmacji i przemyśle, Maciąg M., Szklarczyk M. (red.), Lublin 2016, s. 17–31.
W tej samej kategorii