Traganek – ponad 2000 lat historii
W medycynie chińskiej traganek błoniasty (łac. Astragalus membraceus) jest stosowany już od 2000 lat. Korzenia tej rośliny spokrewnionej z fasolą Chińczycy używają dla poprawienia ogólnej odporności organizmu oraz w czasie infekcji dla sprawniejszego ich zwalczania.
Budowanie odporności
Korzeń traganka zawiera dużo różnych polisacharydów, które w organizmie stymulują limfocyty B oraz makrofagi – krwinki białe odpowiedzialne za działanie układu odpornościowego. Polisacharydy łączą się z tymi komórkami i wywołują ich namnażanie, dzięki temu zwiększa się zdolność organizmu do zwalczania infekcji, czy to takiej, która właśnie trwa, czy to tej, która jeszcze się nie zaczęła.
Walka z rakiem
Stymulacja namnażania makrofagów może także wspomagać walkę z nowotworami. W badaniach wykazano, że wyciąg z traganka może powodować powstrzymywanie wzrostu guza, przynajmniej w przypadku guzów wątroby.
Działanie przeciwnowotworowe wykazują także lektyny – białka zawarte w ekstrakcie z traganka – które mogą wiązać polisacharydy. Badania laboratoryjne wykazały, że lektyny mają właściwości hamowania podziałów komórek niektórych rodzajów nowotworów, w tym ostrej białaczki szpikowej. Potrzebne są dalsze badania nad tymi substancjami, jednak wygląda na to, że mogą one pomóc w leczeniu niektórych nowotworów.
Traganek w leczeniu cukrzycy
Traganek może także zastosowany do wspierania leczenia cukrzycy typu 2 i zapobiegania powikłaniom. Ekstrakty z traganka mogą wyrównywać poziom glukozy we krwi. Polisacharydy w nich zawarte spowalniają wchłanianie glukozy z układu pokarmowego, a tym samym pozwalają na utrzymanie stężenia glukozy we krwi na stałym poziomie.
Dzięki temu możliwe jest unikanie takich powikłań cukrzycy jak nefropatie, czyli uszkodzenia nerek spowodowane niestabilnym poziomem glukozy we krwi.
Ochrona serca
Traganek ma także działanie kardioprotekcyjne. Chroni serce przed uszkodzeniem przez wolne rodniki, zmniejsza umieralność komórek zaatakowanych przez wolne rodniki. Dzięki stosowaniu traganka możliwe jest także zmniejszenie rozległości zawałów mięśnia sercowego.
