Żywica z drzewa pistacji dobra dla żołądka

Mastika wykorzystywana była w celach leczniczych już w starożytności, obecne badania potwierdzają jej działanie przeciwwrzodowe i cytoprotekcyjne.

Mastika – pistacja w walce z wrzodami

Mastika (mastyks) to żywica pozyskiwana z drzewa pistacji kleistej (Pistacia lentiscus var. chia) występującej na greckiej wyspie Chios. Już od starożytności gumę mastyksową wykorzystywano w celach leczniczych, kosmetycznych, higienicznych i kulinarnych. Ze względu na działanie bakteriobójcze w stosunku do Helicobacter pylori mastika wspomaga leczenie zapalenia żołądka i choroby wrzodowej.

Pachnąca i lecznicza

Mastyks otrzymuje się poprzez nacięcie kory krzewu pistacji. Jest on zbierany w postaci surowej. Ma postać grudek, wydzielających balsamiczną woń. Głównymi składnikami mastyksu są: olejek eteryczny, kwasy mastyksowe i mastykolowe oraz żywica mastyksowa.

Żywica z drzewa mastyksowego stosowana jest w terapii chorób przewodu pokarmowego. Ma właściwości: bakteriobójcze, grzybobójcze, przeciwzapalne, przeciwwrzodowe i ochronne wobec śluzówki żołądka.

Mastika w walce z Helicobacter pylori

Badania Marone i wsp. (2001) wykazały, że żywica mastyksowa w stężeniu 125 µg/ ml zabija 50% szczepów Helicobater pylori, a w stężeniu 500 µg/ml – 90%. Żywica powodowała zmiany morfologiczne w komórkach bakterii i wywoływała fragmentację komórek.

Według Kottakis i wsp. (2009) białka arabinogalaktonowe (AGP) pochodzące z mastyksu hamują aktywację neutrofilii i ich adhezję do komórek nabłonka, przez co ograniczają rozwój stanu zapalnego żołądka wywołanego przez Helicobacter pyroli.

Badania Al-Said i wsp. (1986) na szczurach udowodniły, że mastika działa cytoprotekcyjnie, obniża kwasowość żołądka i powoduje zmniejszenie uszkodzeń błony śluzowej przewodu pokarmowego w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy wywołanych stosowaniem leków czy stresem.

Według Al-Habbal i wsp. (1984) doustne przyjmowanie mastyksu u osób z wrzodami dwunastnicy przez okres 2 tygodni doprowadziło do ustąpienia objawów u 80% pacjentów. W badaniach endoskopowych efekt terapeutyczny stwierdzono u 70% pacjentów przyjmujących żywicę.

Badania Paraschos i wsp. (2007) wykazały, że podawanie TMEWP (ekstraktu z mastyksu pozbawionego nierozpuszczalnego polimeru) w dawce 0,75 mg/dzień myszom zakażonym H. pylori przez 3 miesiące doprowadziło do 30-krotnego zmniejszenia kolonizacji przewodu pokarmowego przez bakterie. Za główne składniki ekstraktu o aktywności bakteriobójczej uznano triterpeny.

Mastika na dolegliwości trawienne

Mastika łagodzi dolegliwości związane z dyspepsją czynnościową. Zmniejsza uogólnione bóle brzucha, ból w nadbrzuszu i zgagę. Znajduje ponadto zastosowanie w leczeniu nieswoistego zapalenia jelit.

Środki ostrożności

Nie zaleca się stosowania kobietom w ciąży i karmiącym piersią.

Bibliografia

Al-Said MS., Ageel AM., Parmar NS. i in., Evaluation of mastic, a crude drug obtained from Pistacia lentiscus for gastric and duodenal anti-ulcer activity, Journal of Etnopharmacology 1986, nr 15 (3), s. 271-278.

Al-Habbal MJ., Al-Habbal Z., Huwez FU., A double-blind controlled clinical trial of mastic and placebo in the treatment of duodenal ulcer, Clinical and Experimental Pharmacology and Physiology 1984, nr 11 (5), s. 541-544.

Paraschos S., Magiatis P., Mitakou S. i in., In Vitro and In Vivo Activities of Chios Mastic Gum Extracts and Constituents against Helicobacter pylori, Antimicrobial Agents and Chemotherapy 2007, nr 51 (2), s. 551-559.

Marone P., Bono L., Leone E. i in., Bactericidal activity of Pistacia lentiscus mastic gum against Helicobacter pylori, Journal of Chemotherapy 2001, nr 13 (6), s. 611-614.

Kottakis F., Befani C., Asiminas A. i in., The C-terminal region of HPNAP activates neutrophils and promotes their adhesion to endothelial cells, Helicobacter 2009, nr 14 (3), s. 177-179.

Chadzopulu A., Koukouliata A., Theodosopoulou E. i in., Unique Mastic Resin from Chios, Progress in Health Science 2011, t. 1, nr 1, s. 131-136.

Karczmarczuk R., Wykwintny pobratymiec nanercza i mango, Wszechświat 2010, t.111, nr 1-3, s. 55-57.