Bańki lekarskie

Stawianie baniek jest naturalną metodą leczenia wielu schorzeń, a obecnie zabieg ten stosowany jest głównie w medycynie niekonwencjonalnej.

Stawianie baniek jest naturalną metodą leczenia wielu schorzeń, wywodzącą się z Chin. W medycynie ludowej twierdzono, że bańki wyciągają złą krew, a wraz z nią chorobę z ciała. W Polsce po raz pierwszy opisał zasadę stawiania baniek Stefan Falmierz w 1534 roku, a profesor Witold Orłowski zalecał je w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

W latach 80-tych XX wieku stawianie baniek w Polsce było bardzo popularne (zwłaszcza przy leczeniu zapalenia płuc). Obecnie zabieg ten stosowany jest głównie w medycynie niekonwencjonalnej. Chociaż współczesna medycyna akademicka nie uznaje tej techniki za metodę leczenia chorób, to wielu lekarzy nadal poleca pacjentom wykonanie takiego zabiegu, jako uzupełnienie leczenia farmakologicznego (jeszcze kilkadziesiąt lat zalecanie baniek przez lekarzy medycyny konwencjonalnej było bardzo powszechne). W Rosji, na Bałkanach i w Azji stawianie baniek jest nadal bardzo popularne. W szpitalu personel pielęgniarski może stawiać bańki po uprzednim przeszkoleniu, bez zalecenia i obecności lekarza (nie jest to uznawane za leczenie, ani operację, a jedynie za nieskomplikowany zabieg medyczny).

Bański lekarskie – jak to działa?

Bańki to najczęściej szklane, niewielkich rozmiarów naczynia o zaokrąglonym dnie i płaskich, zaokrąglonych brzegach. W bańkach postawionych na ciele pacjenta wytwarza się podciśnienie (0,2-0,8 atmosfery). Podrażnia ono receptory w skórze i dochodzi do pęknięcia naczyń krwionośnych i mikrowylewu krwi, która traktowana jest wówczas przez układ odpornościowy jak obce białko – organizm produkuje więc więcej przeciwciał zwalczających też bakterie i wirusy powodujące infekcje. Podciśnienie niszczy także błony komórkowe bakterii, czy komórek nowotworowych, a w momencie pęknięcia i wylania się ich zawartości, układ immunologiczny dostaje informację o rodzaju przeciwciał, jakie ma wytworzyć – zwiększa to skuteczność zwalczania chorób. Naczynia krwionośne rozszerzają się umożliwiając napływ większej ilości krwi, oczyszczając organizm z toksyn i szkodliwych produktów przemiany materii, odkwaszając go oraz dostarczającej większej ilość składników odżywczych i tlenu. Dochodzi również do rozluźnienia mięśni gładkich organów wewnętrznych oraz pobudzenia układu nerwowego.

Rodzaje baniek

Wyróżniamy cztery rodzaje baniek:

1. Klasyczne (szklane), inaczej ogniowe – jest to najpopularniejszy typ baniek, stawiane są one na gorąco. Po zapaleniu nasączonego spirytusem wacika , znajdującego się na specjalnej, metalowej końcówce smaruje się nim wnętrze baniek, palący się spirytus zużywa tlen i w środku bańki powstaje w ten sposób próżnia. Dzięki temu po szybkim przyłożeniu bańki do skóry chorego bańka zostaje od razu zassana na skórze;
2. Próżniowe (zimne) – do ich postawienia nie używa się ognia, gdyż posiadają mały zawór pozwalający odessać powietrze za pomocą pompki i w ten sposób wytworzyć próżnię;
3. Chińskie bańki akupunkturowe:
• Gumowe - są to bańki wykonane z lekkiego, elastycznego tworzywa gumowego, które stawia się w miejscach na ciele, na których niemożliwe jest postawienie baniek szklanych (na wystających kościach, czy łączeniu stawów). Chory z postawionymi na ciele bańkami gumowymi nie ma tak ograniczonej swobody ruchów, jak przy bańkach szklanych. Wytworzenie próżni odbywa się przez ściśnięcie bańki, (wyciska się z niej w ten sposób powietrze). Bańki gumowe stosuje się również do leczniczego masażu – po skórze posmarowanej oliwą przesuwa się zassana bańkę, powstające w ten sposób przekrwienia powodują lepsze odżywienie i dotlenienie tkanek, a także je rozluźniają, dzięki czemu łatwiej usuwane są z nich szkodliwe substancje;
• Bambusowe – podobnie do gumowych baniek są one lekkie, gdyż wykonane są z drewna bambusowego, mają silniejsze działanie od baniek gumowych, ponieważ ich końcówka dodatkowo uciska punkty akupunkturowe na ciele i stymuluje je polem magnetycznym;
4. Cięte – to wszystkie poprzednie rodzaje baniek, z tym że dodatkowym zabiegiem jest tutaj nacięcie (draśnięcie) lub nakłucie skóry w kilku punktach. Wykonuje się je zazwyczaj po wcześniejszym postawieniu baniek na 15-20 minut i ich ściągnięciu ze skóry. Na naciętą skórę ponownie stawia się bańki. Powoduje to natychmiastowe usunięcie z organizmu ogniska zapalnego lub nawet nowotworu w postaci krwi (wypełniającej 2/3 objętości bańki), skrzepu, kawałków tkanki, śluzu lub żółtej cieczy, często galaretowatej – jest to efekt niszczenia patologicznych zmian przez podciśnienie.

W jakich schorzeniach mogą pomóc bańki ?

Stawianie baniek traktowane jest jako panaceum na bardzo wiele dolegliwości. Jest to niezwykle skuteczny zabieg, który może przyspieszyć powrót do zdrowia. Bańki można zastosować przy następujących schorzeniach:

1. Infekcje górnych dróg oddechowych, przeziębienie, katar, kaszel, astma oskrzelowa, przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc;
2. Problemy dotyczące układu krążenia (np. choroba niedokrwienna mięśnia sercowego);
3. Dolegliwości ze strony układu kostno-stawowego, bóle mięśni i stawów, bóle zwyrodnieniowe (np. reumatyzm, zapalenie korzonków, czy rwa kulszowa¬) – bańki stawia się wtedy w okolicy lędźwiowej;
4. Choroby układu trawiennego: stany zapalne wątroby, trzustki, żołądka, pęcherzyka żółciowego) oraz problemy jelitowe (m.in. zespół nadwrażliwości jelita grubego);
5. Nerwobóle w różnych częściach ciała oraz bóle kręgosłupa;
6. Bóle głowy (z migreną włącznie);
7. Zapalenie ucha środkowego i szumy uszne;
8. Stany zapalne gardła, krtani i migdałków;
9. Stany zapalne pęcherza moczowego i nerek;
10. Zaburzenia miesiączkowania;

Bezpieczeństwo stosowania baniek

Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że baniek nie wolno stawiać w okolicy serca i dużych naczyń krwionośnych oraz na twarzy i piersiach u kobiet (z wyjątkiem baniek draśniętych, które można stawiać na oskrzelach, płucach, sercu, nerkach, czole a nawet na trzustce, wątrobie, żołądku, udach, czy pośladkach - generalnie, wszędzie tam gdzie występuje stan chorobowy). Omijać należy również zmiany skórne (brodawki, pęcherze i znamiona barwnikowe).

Przeciwwskazania do stosowania tego zabiegu to: problemy z krzepnięciem krwi, niedokrwistość, niewydolność krążenia, kruche naczynia krwionośne, nadciśnienie tętnicze, gruźlica, atopowe zapalenie skóry, zaawansowana choroba nowotworowa, choroby przewlekłe oraz ciąża.

Bibliografia

Musioł M. krupienicz A., Bańki lekarskie – praktyczne zastosowanie, Borgis Medycyna Rodzinna 2009, nr.4, s. 75-77,

online: http://www.czytelniamedyczna.pl/811,banki-lekarskie-praktyczne-zastosowanie.html, [dostęp 24.03.2018]

Ulmed M., Bańki, bardzo stara metoda w trochę innym ujęciu, 16.01.009,

online: http://www.eioba.pl/a/2043/banki-bardzo-stara-metoda-w-troche-innym-ujeciu [dostęp 24.03.2018]

Maziarz A., Bańki zdrowia,

online: http://www.naturaity.pl/artykul/3080,banki-zdrowia.html#ad-image-1, [dostęp 24.03.2018]