Werbena lekarska – ziele do zadań specjalnych
Od stuleci znana jest w medycynie ludowej - wykorzystywano ją tradycyjnie jako środek przeciwzapalny, moczopędny i wykrztuśny.
Skąd pochodzi werbena
Werbena lekarska (łac. Verbena officinalis) to roślina pochodząca z Europy, która występuje dziko także w Polsce. Uprawia się ją przede wszystkim jako roślinę ozdobną, jednak od stuleci znana jest również w medycynie ludowej. Wykorzystywano ją tradycyjnie jako środek przeciwzapalny, moczopędny i wykrztuśny.
Substancje czynne w werbenie
Ziele werbeny – zarówno kwiaty, jak i liście – są bogate w liczne antyoksydanty. Najważniejsze z nich to flawonoidy oraz pochodne kwasów fenolowych. W werbenie występują także irydoidy – substancje o silnych właściwościach przeciwzapalnych i przeciwbólowych.
Właściwości przeciwutleniające
Antyoksydanty zawarte w werbenie, neutralizując wolne rodniki, powodują zmniejszenie stresu oksydacyjnego w tkankach organizmu. Dzięki temu ilość stanów zapalnych w organizmie się zmniejsza, procesy starzenia spowalniają, a prawdopodobieństwo powstawania nowotworów maleje.
Działanie przeciwreumatyczne
Irydoidy, a częściowo także inne substancje czynne w ekstraktach z werbeny, zmniejszają stan zapalny oraz działają przeciwbólowo. Dzięki temu pod postacią maści mogą być stosowane w leczeniu zwyrodnieniowych chorób stawów. Przynoszą pacjentom ulgę w bólu i zmniejszają obrzęk zmienionych chorobowo miejsc.
Ochrona układu nerwowego
Werbena ma także działanie neuroprotekcyjne, czyli chroni układ nerwowy przed uszkodzeniami. Regularne stosowanie werbeny może zmniejszać toksyczność β-amyloidu, czyli białka podejrzewanego o powodowanie choroby Alzheimera.
Inne właściwości
Poza wymienionymi korzysta się z innych właściwości werbeny, to znaczy z działania:
• wykrztuśnego – werbena zwiększa ilość wydzielanego śluzu w drogach oddechowych, co pomaga chorym, np. na zapalenie oskrzeli, w odkrztuszaniu;
• diuretycznego, czyli moczopędne – werbena zwiększa ilość wydalanego moczu, co może być pomocne np. w czasie zapaleń cewki moczowej lub pęcherza moczowego;
• przeciwgrzybiczego;
• antydepresyjnego;
• przeciwdrgawkowego.
Bibliografia
Calvo M., Anti-inflammatory and analgesic activity of the topical preparation of Verbena officinalis L., Journal of Ethnopharmacology 2006, vol. 107, p. 3, s. 380–382, online.
Casanova E. i in., Antioxidant and antifungal activity of Verbena officinalis L. leaves, Plant Foods for Human Nutrition 2008, vol. 63, p. 3, s. 93–97, online.
Rehecho S. i in., Chemical composition, mineral content and antioxidant activity of Verbena officinalis L., „LWT – Food Science and Technology” 2011, vol. 44.4, s. 875–882, online.
Shu J. i in., Two new iridoids from Verbena officinalis L., „Molecules” 2014, vol. 19.7, s. 10473–10479, online.
Verma V., Siddiqui N., Bioactive chemical constituents from the plant Verbena officinalis Linn., „International Journal of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences” 2011, vol. 3.4, s. 108–109, online.
W tej samej kategorii
Posty powiązane tagami