Paciorkowce, czyli streptokoki
Powszechnie występujące bakterie, źródło wielu chorób.
Czym są paciorkowce?
Paciorkowce, nazywane inaczej streptokokami (łac. Streptococcus), należą do bakterii z rodzaju gram-dodatnich. Oznacza to, że charakteryzują się dość grubą, zbudowaną z wielu warstw ścianą komórkową. Paciorkowce najczęściej przyjmują kulisty kształt, a rosną w parach lub łańcuchach, co wynika z ich zdolności do podziału wzdłuż jednej osi.
Ryzyko i przyczyny zakażenia
Paciorkowce występują są w jamie nosowej, jamie ustnej, na skórze oraz w przewodzie pokarmowym. O zarażeniu bakteriami paciorkowca mówimy, gdy zaczynają one tworzyć łańcuszki oraz skupiska chorobotwórcze. Do zakażenia dochodzi w bardzo prosty sposób, najczęściej drogą kropelkową. Zdarza się, że streptokoki dostają się do organizmu w produktach mlecznych, których data przydatności do spożycia dobiegła końca, lub przez nieumyte warzywa czy owoce. Brak zbalansowanej diety jest czynnikiem, który zwiększa ryzyko zarażenia tymi bakteriami. Dzieci należą do osób najbardziej narażonych na zachorowania spowodowane paciorkowcami.
Choroby wywoływane przez streptokoki
Objawy chorób wywołanych przez paciorkowce uzależnione są od rodzaju bakterii, która zaatakowała organizm.
- Zapalenie gardła (bakterie paciorkowca grupy A). Objawy: pieczenie, ból promieniujący do uszu oraz zaczerwienienie tylnej ściany gardła, nagły wzrost temperatury, któremu towarzyszą ból głowy, dreszcze oraz mdłości.
- Szkarlatyna (bakterie paciorkowca grupy A). Objawy: gorączka, czerwona wysypka na całym ciele, ból brzucha, gardła – czasem wymioty. Charakterystyczny jest kolor języka chorego, na początku pokryty białym nalotem w trzecim dniu choroby przyjmuje barwę ciemnoczerwoną.
- Angina ropna (bakterie paciorkowca grupy A). Objawy: ból gardła, wysoka temperatura, trudności w oddychaniu, bóle głowy, wymioty, ból w obrębie uszu i szyjnych węzłów chłonnych.
- Posocznica (bakterie paciorkowca grupy A, B i D). Objawy: gorączka lub zbyt niska temperatura ciała, przyspieszone oddech oraz tętno, osłabienie i rozbicie mylnie kojarzone z grypą.
Farmakologia konwencjonalna
Przy leczeniu konwencjonalnym najczęściej stosuje się antybiotyki cefalosporynowe lub makrolidowe. Klasycznym środkiem na zarażenie paciorkowcami jest penicylina. Istotnym elementem przy przyjmowaniu antybiotyków jest dbałość o naturalną florę bakteryjną żołądka.
Niekonwencjonalne metody wsparcia leczenia i prewencji
W profilaktyce chorób wywoływanych przez paciorkowce zaleca się wzmacnianie odporności, usunięcie toksyn z organizmu, zachowanie wewnętrznej równowagi (m.in. wyeliminowanie stresu) oraz przestrzeganie zbalansowanej diety. Warto w razie potrzeby wspomagać się odpowiednimi suplementami, np. z chlorellą, która pomaga w oczyszczaniu organizmu z toksyn. Dla wzmocnienia odporności zaleca się stosowanie imbiru, żeń-szenia, kurkuminy. Podczas choroby warto wspierać organizm naturalnymi antybiotykami, jakimi są czosnek oraz cebula.
Bibliografia