Miodla indyjska – na zdrowie i urodę
Ma szerokie zastosowanie w medycynie ajurwedyjskiej, wykazuje właściwości przeciwzapalne, przeciwgorączkowe oraz przeciwpasożytnicze.
Rola w medycynie ajurwedyjskiej
Miodla indyjska (Azadirachta indica) jest jedną z najważniejszych roślin w medycynie ajurwedyjskiej. Ze względu na szerokie spektrum działania uznawana jest w Indiach za lekarstwo niemal na wszystkie powszechne dolegliwości. Dzięki licznym substancjom aktywnym może skutecznie wspomóc profilaktykę zdrowotną i codzienną pielęgnację.
Właściwości
Jest to wiecznie zielone drzewo z rodziny miodlowatych. Odznacza się szybkim wzrostem i dużą odpornością na suszę. Rośnie w klimacie tropikalnym i subtropikalnym, na terenach: Indii, Pakistanu, Bangladeszu i Nepalu. Do celów leczniczych używa się wszystkich części rośliny, powszechnie stosuje się nasiona, liście i korę. Szczególnie ceniony w dermatologii i kosmetyce jest olej z nasion.
Miodla indyjska jest bogatym źródłem związków o aktywności przeciwutleniającej. Za najważniejszą substancję aktywną zawartą w niej uważa się azadirachtynę (limonoid). Roślina zawiera również m.in.: kwercetynę, β-sitosterol, gedunin, nimbolid, witaminę C. W różnych częściach miodli indyjskiej zidentyfikowano ponad 135 związków aktywnych, które chronią organizm przed negatywnym działaniem wolnych rodników, hamują namnażanie się bakterii, wirusów i grzybów oraz regulują szlaki metaboliczne odpowiedzialne za rozwój nowotworów, przypisuje się im więc działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe oraz przeciwpasożytnicze, przeciwmalaryczne, przeciwcukrzycowe, hepatoochronne, przeciwwrzodowe, neuroprotekcyjne i immunomodulujące. Roślina znana jest także z dobroczynnego wpływu na skórę. Ekstrakty z rośliny wspomagają gojenie się ran, łagodzą stany zapalne i podrażnienia, ograniczają świąd, regulują wydzielanie sebum, przyspieszają regenerację naskórka i opóźniają procesy starzenia się skóry. Azadirachtyna zawarta w miodli ma też właściwości owadobójcze.
Zastosowanie
Ze względu na dużą zawartość przeciwutleniaczy przydaje się w profilaktyce nowotworów i niektórych chorób cywilizacyjnych (np. cukrzycy). Warto używać jej jako repelentu na owady. Ekstrakty dobrze sprawdzają się w pielęgnacji jamy ustnej, pasty, żele i płyny z ich dodatkiem mogą ograniczyć ryzyko wystąpienia próchnicy i wspomóc leczenie stanów zapalnych dziąseł. Olej z nasion i ekstrakt z liści warto stosować do pielęgnacji skóry. Poleca się je zwłaszcza osobom zmagającym się z egzemą, atopią, trądzikiem czy grzybicą. Używa się jej do kuracji odmładzających. Olej z nasion można nakładać na włosy, aby poprawić ich kondycję i wygląd.
Przeciwwskazania
Nie zaleca się dzieciom, kobietom ciężarnym ani karmiącym przyjmowania preparatów z miodli indyjskiej. Przeciwwskazaniem są też choroby wątroby i nerek.
Bibliografia
Alzohairy, M. A., Therapeutics Role of Azadirachta indica (Neem) and Their Active Constituents in Diseases Prevention and Treatment, Hindavi.com, Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine 2016, online: http://dx.doi.org/10.1155/2016/7382506 [dostęp: 11.04.2019].
Biswa K., Chattopadhyay I., Banerjee R.K. i in., Biological activities and medicinal properties of neem (Azadirachta indica), Current Science 2002, nr 11(82), s. 1336–1345.
Barańska A., Neem – niezwykłe drzewo obdarowujące zdrowiem, Biotechnologia.pl, 11.02.2019, online: https://biotechnologia.pl/kosmetologia/neem-niezwykle-drzewo-obdarowujace zdrowiem,18549 [dostęp: 11.04.2019].
W tej samej kategorii